میکروپولیس

ظهور عصر اتومبیل، باعث ایجاد اضطراب و نوآوری در دهه 1920 در شیکاگو شد که در آن دوره به ساخت پارکینگ­‌های بی‌شماری انجامید. در آن میان، آسانسور اتومبیل به عنوان یک راه‌حل مدرن برای صرفه‌جویی در فضا دیده می­‌شد. اولین سیستم‌های پارکینگ در دهه 1920 در لوس‌آنجلس (LA)، نیویورک (NY) و شیکاگو (CHI) ظاهر شد؛ سیستمی که در سراسر ژاپن رواج یافت. 

«چرخ فریس» (Ferris Wheel) یا «سیستم پترناستر» (Paternoster System) که در سال 1923 توسط وستینگهاوس (Westinghouse) (مخترع و کارآفرین آمریکایی) اختراع شد، آسانسوری متشکل از یک سری محفظه­‌های بدون درب بود که با موتورهای برقی یا پمپ­‌های هیدرولیک، به طور مداوم روی یک تسمه بی‌­پایان حرکت می­‌کردند. این سیستم برای نخستین بار در شیکاگو در خیابان «مونرو» رونمایی و به کار گرفته شد.

پس از آن، در سال 1933 شرکت «نش موتور» (Nash Motor) برای نمایشگاه جهانی پیشرفت قرن، اولین سیستم پارکینگ محصور با شیشه را رونمایی کرد.

موفقیت این ایده، ارزش خودروها را برای ساکنان شهر بسیار بالا برده و نیز باعث عواملی همچون انگیزه خرید در مرکز شهر، سرعت بخشیدن به ترافیک و پاکسازی خیابان‌های مملو از اتومبیل‌های پارک شده که غالباً خطوط ترافیک را به نصف بازده مطلوب خود می‌رسانند، در شهرها گردید.

وحید ملیحی / شهرپژوه و کنشگر حوزه شهر و شهرسازی

» منابع:

- The car Parking Machine 1932, http://wendycitychicago.com/the-car-parking-machine-1932/

- Chicago “Vertical Automatic Parking Lot” Solves the Big City Car Parking Problem, 1932, http://theoldmotor.com/?p=94935